Sint-Pietersberg: ondergronds

Aan de zuidkant van Maastricht ligt de Sint-Pietersberg. Het is een uitloper van een kalksteenplateau dat tot ver in België doorloopt. Met deze kalksteen (mergel) wordt al eeuwenlang gebouwd. Daarvan kunnen we nog sporen terugvinden.

  • De Romeinen gebruikten de mergel al bij de aanleg van waterputten en grafkelders. Waarschijnlijk ging dat vooral in dagbouw, met een open groeve. Vanaf de late Middeleeuwen gebeurde de mergelwinning ondergronds in gangen. De chronologie van die mergelwinning kunnen we afleiden uit opschriften: veel blokbrekers en eigenaren van de bovengrond lieten hun naam achter in de berg.

    Ook kunnen we veel herleiden uit de structuur en de diepte van de gangen. Het gangenstelsel groeide in de loop der eeuwen. Het is inmiddels behoorlijk in kaart gebracht. De komst van ENCI (Eerste Nederlandsche Cementindustrie) in 1926 betekende een breuk in de ontwikkeling van de berg. De ontginning van mergel in dagbouw verwoestte een groot deel van het gangenstelsel en de samenhang daartussen. De mergelwinning is in 2018 gestopt.

Weetje

Een van de geologische lagen van de Sint-Pietersberg bevat zoveel unieke elementen, dat die naar de stad vernoemd is: het ‘Maastrichtien’. Dit is internationaal erkend als de laatste fase van het Krijt.

Weetje

 Wanneer resten van een Mosasaurus worden gevonden, dan krijgt het dier de naam van de vinder. Uitzondering hierop is Bèr. Die is niet naar zijn vinder – amateur-paleontoloog Ruud Dortangs – vernoemd.

Eén van de groevemedewerkers noemde hem zo tijdens de opgravingswerkzaamheden, en sindsdien had iedereen het over Bèr (afgeleid van Lambert, een echte Maastrichtse naam). En dat is zo gebleven. Bèr bleef Bèr (en werd geen Ruud genoemd).

CAPTCHA
Deze vraag is om te controleren dat u een mens bent, om geautomatiseerde invoer (spam) te voorkomen.