Zo'n 145 miljoen jaar geleden was hier geen land, maar een ondiepe tropische zee: de Krijtzee. Het planten- en dierenleven uit deze zee verwerkte kunstenaar Han van Wetering in de bronzen portaaldeuren van het Natuurhistorisch Museum Maastricht.
-
Han van Wetering maakte van deze deuren een indrukwekkend reliëf van vissen, vogels, planten en fossielen. Hij verwerkte hiervoor natuurlijke materialen: takken, bladeren en vruchten. Je ziet zelfs nog de touwtjes die alle materialen aan elkaar moesten binden, voordat ze met vloeibare was aan elkaar werden geboetseerd.
De twee bronzen deuren zijn bekleed met zes panelen. Op de bovenste panelen zijn tientallen vissenkoppen afgebeeld. Sommige hebben een wijd opengesperde bek, ze zwemmen naar de bezoeker toe. Op de middelste panelen staan fossielen, die verwijzen naar de vele fossielen in het museum. De onderste panelen lijken een verwilderd grasland weer te geven, met afbeeldingen van hoog gras en (uitgebloeide) bloemen.
De grote handgrepen van de deur zijn de bekken met enorme snavels van de maraboe. Boven de deur is een halfcirkelvormig timpaan aangebracht. Hieruit komen drie grote vogels met gespreide vleugels en uitgestrekte klauwen dreigend naar voren.
De sterke, bijna woeste vormtaal en de ‘dreigende’ afbeeldingen van dieren en natuur geven de deuren een onheilspellende en intrigerende uitstraling.
Weetje
De reden voor deze opvallende deuren was een verbouwing van het museum. De ingang was daardoor aan het eind van een donker, doodlopend straatje komen te liggen. Dat vroeg om een opvallende, aantrekkelijke entree.
Auteur: Centre Céramique