Molen Van Dolk

Dit voormalig fabrieksgebouw is gebouwd door de lakenfabrikant J.P.H. Hanckar. Het heeft diverse functies gehad. Een van die gebruikers was Jacob Dolk, die er een graanmolen en meelfabriek in onderbracht. Onder de naam “Molen van Dolk” is dit gebouw tot in deze tijd bekend gebleven.

Nadat de lakenfabrikant J.P.H. Hanckar in 1816 zijn eerste industriële activiteiten uitoefende in de molen “De Vijf Koppen”, even verder stroomafwaarts gelegen aan de Jeker, besloot hij wegens ruimtegebrek zijn bedrijf in 1837 te verplaatsen naar de toen geheten Bonnefantenbleek. Hier kocht hij twee watermolens, de zogenaamde Weyermolens en bouwde een nieuw fabriekscomplex van vijf verdiepingen, waarbij de machines werden aangedreven door één groot waterrad.

Na een grote brand in 1839, waarbij de fabriek bijna compleet verwoest werd, hebben er nog diverse andere ondernemers hun bedrijf uitgeoefend. De laatste was Jacobus Dolk. Deze bracht weer een houten waterrad van 5,00 bij 1,20m aan en een ijzeren gangwerk. Behalve voor zijn (door waterkracht aangedreven) machinerie gebruikte Dolk het enorme gebouw hoofdzakelijk als magazijn en pakhuis. In 1945 werd de fabriek stilgelegd en in 1959 verkocht de weduwe Dolk het complex aan de gemeente Maastricht. Deze liet het afbreken om plaats te maken voor de bouw van een conservatorium (1961) van Piet Dingemans dat het grondplan en de hoogte heeft van het oorspronkelijke gebouw. Dingemans liet zich bij het ontwerp inspireren door de eerdere bebouwing en door de typische Limburgse vakwerkbouw. Het conservatoriumgebouw is net als de molen deels gebouwd over de Jeker en heeft een helder betonskelet met baksteenvullingen, aansluitend bij de traditionele Maaslandse Renaissance-architectuur in de omgeving. De bouwmassa van het oude fabrieksgebouw is zoveel mogelijk aangehouden, zodat men nog kan zien hoe groot de lakenfabriek was en waar het grote waterrad in het hoefijzervormige gebouw was ondergebracht.

Enige ijzeren fabrieksonderdelen werden niet met het sloopmateriaal afgevoerd, maar als herinnering tegenover het gebouw in de Bonnefantenbleek als parkversiering gelegd. In het grasperk tegenover de hoofdingang van het Conservatorium ligt nog een zogenaamd overbrengingswiel van de vroegere imposante lakenfabriek van Hanckar. Op dit grasveld stond nog tot 1965 een huizenblok waar gezinnen van arbeiders waren gehuisvest.

In 1965 opende het conservatorium de deuren.