Boschstraat: het woonhuis van Pierre Regout jr.

De Boschstraat is de uitvalsweg van Maastricht in noordelijke richting. In de negentiende eeuw werd de weg steeds belangrijker. Hierlangs werden industrieën gevestigd, zoals Regout/Sphinx, Lhoëst-Lammens/KNP en binnenhaven Bassin.

Pierre Regout sr. verwierf medio negentiende eeuw steeds meer panden aan de westzijde van de Boschstraat. Daar zette hij verschillende fabrieksgebouwen neer. Dit ontwikkelde zich uiteindelijk tot het Sphinxterrein. Zoon Pierre jr. (1828-1897) kocht rond 1863 een pand aan de overzijde van de Boschstraat, dat hij liet herbouwen als woonhuis voor hemzelf.

Voor de verbouwing nam Regout waarschijnlijk de Duitse architect Wilhelm Wickop in de arm. Die werkte wel vaker voor de familie Regout. Het pand kreeg een rijkversierde gevel met elementen uit verschillende bouwstijlen. De begane grond heeft een grote poort en twee eenvoudige ramen. De eerste verdieping heeft ramen met frontons als versiering en een afsluiting met balusters. Deze komen ook voor bij het balkon van het middelste raam. De tweede verdieping heeft gekoppelde ramen, met een dubbele boogomlijsting in romaanse stijl.

Boven de toegangspoort staat de spreuk 'In dualitate fortitudo' (Kracht in tweedracht). Dit lijkt het tegenovergestelde van de Belgische spreuk ‘Eendracht maakt macht’, maar is voor een industrieel misschien wel begrijpelijk. Bedrijven worden immers sterker door concurrentie.

Het is aannemelijk dat deze locatie al sinds de late middeleeuwen is bewoond. Oude kaarten als Braun en Hogenberg (1580) en de vogelvlucht van Jean Paul (1673) laten ook nog vrije ruimtes in de straat zien. Rond 1828 was het pand in bezit van de weduwe Bruel-Davis, een koopvrouw die in Parijs woonde. In 1863 kocht Pierre Regout jr, het huis, al is nog onbekend van wie. Hoelang het pand in bezit bleef van de familie Regout is niet duidelijk. Eind twintigste eeuw is het in ieder geval verbouwd tot kantoorpand.